ბლოგის შესახებ

ყველა მიტრაკებს გააკეთე საკუთარი ბლოგიო და სუ ვპარირებ ასეთი შეტევების წინააღმდეგ რაიმე ატმაზკით რო “ბლია მერე დოდის ბლოგზე ვინღა დაწერს” და ა.შ.

სინამდვილე იმაშია რო მე ძალიან… შეზღუდული წარმოდგენა მაქ ბლოგ სამყაროსი. ეს კარგად აისახება ჩემ დამოკიდებულებაში ბლოგებისადმი, რო ბლოგი არი ეგეთი გოგოებისთვის შექმნილი სისტემა სადაც გოგოები შედიან PMS-ის დროს და წერენ როგორი საზიზღარია სამყარო მათ გარშემო. და ეს ჩემი ბრალი არ არის ბლიად – ტვალეტი ქვია იმ ადგილს სადაც ბევრი ძღრენები ყრია და არა აუცილებლად იმ ადგილს სადაც კაფელია იატაკზე დაგებული და სისუფთავეა. I mean რო ბლიად თვითონ გაიფუჭეთ “ბლოგმა” სახელი და ჩემი რა ბრალია. კი – პრედვზიატი დამოკიდებულებისგან თავის შეკავების და “მეორედ გადახედვის” ვალდებულების არ შესრულებას ვაღიარებ.

მოკლედ გუშინ თუ გუშინწინ, როცა როგორც ყოველთვის რაღაც სამხედრო აზრებში ჩავიფლე მივხვდი რო მზად ვარ გადმოვაფრქვიო ეს “გენიალურობა” გარეთ და მივიღო კრიტიკა და კამათი, ამაშია საქმე – სანამ მე ვფიქრობ ჩემთვის – ვერავინ ვერ მეხება, სანამ მე ვპოსტავ კომენტარებს დოდის ბლოგზე – მე არაფერ შუაში ვარ, ია პროსტა პრახაძილ მიმა კაცო – მე მაპატიეთ, ბლოგი კიდე უკვე კომიტმენტია – რო აი ჩემი აზრები მე ისეთი ვაჟნი მგონია რო აგერ დავდე და აბა დამაჯვით და აბა მე თუ გაგიძლებთ.