მე ვთვლი რო მაყუჩები ძალიან საჭიროა თავდაცვვითი ომისას და ომისას მოწინააღმდეგესთან რომელიც რიცხვობრივად ბევრად მეტია. მაყუჩი უზრუნველყოფს უკეთეს შანსებს გადარჩე და გააკეთო კიდევ რამდენიმე ზუსტი გასროლა.
თეორია, ვინც არ იცის: გასროლისას წარმოებული ხმა შედგება აფეთქების ხმისგან (ჰაერის სწრაფი გაფართოვების წნევა) და ზებგერითი ტყვიის მიერ ჰაერის გაჭრის ხმისგან (რომელიც თავის მხრივ ლამის აფეთქების ხმაა)
ითვლება რომ ამიტომ მაყუჩს “აზრი არ აქვს” ზებგერით ტყვიაზე, სანამ ჩემით არ ვისროლე მეც ასე ვფიქრობდი. მაყუჩი, ჩვეულებრივ სტანდატულ ტყვიას, “აჭრის” ბუხ-ს და რჩება საკმაოდ სპეციფიური და არ ისე ხმამაღალი, თურმე – ჰაერის “ზებგერითი” დარტყმის ხმა.
შედეგად ჯერ ეს ერთი 150-200 მეტრს იქეთ ეგ ხმა აღარ ისმის, მეორეს ერთი ტყეში/ბუჩქებში/ქალქში(ოთახის შიგნიდან სროლისას) 100მ-ზეც არ ისმის, მესამეს ერთი როცა გაქანებული პერესტრელკაა და ყველა ბრახუნებს და ბათქუნებს გარშემო(შენს მხარესაც და მტრის მხარესაც) – ეს შედარებით პატარა “ტყლაშუნის” ხმა (იმენნა ასე ისმის) – ჩათვალეთ 50 მეტრში აღარავის აინტერესებს.
იდეაში მაყუჩს ზებგერით ტყვიებზე ეწოდება “მახშობი” (მაყუჩი – silencer, მახშობი – Suppressor)
იდეაში ყველა ნორმალური მახშობი – ქვე-ბგერით ტყვიებზე მაყუჩადაც გამოდგება(მაგრამ არა ყოველთვის ზოგ იარაღზე ავტომატის მოქმედებისთვის ნაკლებ იმპულსიან ტყვიაზე(ქვებგერით-ზე) – მაყუჩს სპეციალური რაღაცეები ჭირდება შიგნით რო ლულაში წნევა შექმნას, მეტად არ განვავრცობ ამ თემას)
მოხალისეს / პარტიზანს 
ბოლო კომენტარები